پوپولیسم
پوپولیسم یک پدیده واقعا نفرت انگیز است که هر سیاستمداری به اندکی از آن دچار خواهد شد. اما بعضی بازی با پوپولیسم را بسیار خوب آموخته اند. بعضی چنان شخصیتی دارند که پوپولیسم به آنها می آید و فی الواقع بالذات یک پوپولیست هستند. بعضی دیگر هم سعی می کنند پوپولیست باشند ولی بلد نیستند. اما بعضی ها هستند که پوپولیسم به آنها می آید اما پوپولیست نیستند.
از آنهایی که پوپولیسم را بسیار خوب آموخته اند میتوانم به سید محمد خاتمی اشاره کنم. از آنهایی که پوپولیست بالذات هستند و می توانند به بهترین شکل خود را «بهترین» جلوه دهند می توانم به محمود احمدی نژاد اشاره کنم. حسن روحانی از آنهایی است که نمی تواند پوپولیست باشد. برای این کار ساخته نشده! اما سید ابراهیم رییسی می تواند پوپولیست باشد اما هنوز خوب نیاموخته است. گویا مشاوران خوبی هم ندارد. آخر برادر من «سید محرومان» دیگر چه صیغه ای است؟ مثلا می توانستی بگویی من امید دل محرومانم؛ منجی محرومانم؛ طرفدار محرومانم. اما بازی با واژه «سید محرومان» دلنشین نیست. البته عده دیگری هم هستند که پوپولیسم را خوب آموخته اند اما پوپولیست نیستند و خوب اجرایش نمی کنند. میتوان از این گروه به محمد باقر قالیباف اشاره کرد.