پیشرفت این کشور نه در نابودی جریان اصلاحات است. پیشرفت ایران عزیز فعلا فقط در گرو ریشه کنی تفکر فاسد اعتدالیون و مکتب کارگزاران است.
روحانی اگر رای نمی آورد سال دیگر قهرمان ملی میشد، ولی خدا خواست، او رای آورد تا در مدتی کوتاه ریشه این تفکر برای همیشه بخشکد.
بازی تازه شروع شده، ابتدای هفته پیش بخشی از پتروشیمی تحریم شد و آخر هفته نیز چند شرکت جدید...
خداحافظ روحانی
خداحافظ کارگزاران
تحلیل جامع را در ادامه مطلب بخوانید
در این مملکت هیچکس را پیدا نخواهید کرد که به تلون عقیدتی اصلاح طلبان و اعتدالیون باشد. آنها در اوائل دهه 60 و حتی تا اواسط دهه 70 و بعضی هایشان تا اواخر دهه 80، از آنور بوم می افتادند و امروز از اینور بوم؛ ماجراهای اکبر پونز که کاملا معروف است؛ افراطهای جناب روحانی حتی تا سالهای 78 زبانزد است؛ متن های نوشته شده توسط آقای خاتمیدر روزنامه کیهان؛ مصطفی تاجزاده که رفتارهای موتوری اش موجب خانه نشینی اعضای نهضت ملی-مذهبی شد؛ تا... اگر بخواهم بنویسم بسیار طولانی خواهد شد.
اما واقعیت این است که این افراد به واسطه قدرت فوق العاده و تبحر بالای رسانه هایی که پشتیبانشان هستند، و البته استفاده از ادبیات مناسب (و البته منافقانه) کاملا میتوانند خود را در دل بخشی از مردم جا کنند. البته آنان می دانند باید چگونه صحبت کنند تا چه افرادی را جذب کنند و این بسیار مهم است. متاسفانه تا چهارشنبه عصر، هیچکس هیچ ایرادی نمی توانست به آقای رئیسی بگیرد. البته ایرادهای سلیقه ای، یا حتی برنامه ای بود، ولی ایرادی نبود که زبان ما بسته باشد. اما چهارشنبه عصر تصاویری از این مرد در کنار یک خواننده پخش شد که توانست موج بزرگ ایجاد شده توسط قالیباف را کاملا خنثی کند. آخر جناب رئیسی محترم؛ شما کجایتان به فردی مثل تتلو میخورد؟ چه کسی گفته استفاده از این روش شما را محبوب قلوب می کند؟ حداقل اگر فردی مثل محمد اصفهانی یا علیرضا افتخاری بود خب به تیپ شما میخورد و برایتان محبوبیت میخرید. اما تتلو؟ واقعا تتلو؟ این آیا عوامفریبی نیست؟ چه کسانی به شما پیشنهاد دادند با تتلو هم قطار شوید؟
بنای بر زیاده گویی ندارم.
اما کسب قدرت اجتماعی هم روش و راهکار دارد. من در این زمینه وارد نیستم. اما به آقایان اصولگرا و به دوستان مذهبی خودم توصیه میکنم چند کارگروه تخصصی در این زمینه تشکیل دهند.
باشد که توانمندی کسب کنند.
هنوز آنقدر بزرگ نشده ایم که نام بلند تو از دل صندوقهای رای بیرون بیاید
اللهم عجل لولیک الفرج
راستش را بخواهید در این لحظات آخر، بالاخره یک نفر پیدا شد که در مورد مزایای انتخاب جناب روحانی کمی حرف منطقی داشت. به دور از فحش و ناسزا و مطالب بی معنی، حرف برای گفتن داشت. صحبت کردیم. در پایان حرفهایش بر من بی تاثیر نبود. ولی فقط میزان اکراهم از رای به رئیسی را بیشتر کرد. هنوز قانع نشدم که به روحانی رای دهم. اما مهمترین بخش از دلایلم در رابطه با چرایی عدم رای به روحانی را بازنشر میکنم:
حاج حسن روحانی هیچ برنامه ای برای دور دوم ارائه نکرده است. او میخواهد همان مسیر 4 سال گذشته را که مبتنی بر برجام بود ادامه دهد. برجام که زائیده است. برجام اول، آنچنان هم امنیتی نبود. اما برجام های دیگر چون حول محورهای موشکی، سپاه، توان نظامی، قدرت منطقه ای و... هستند کاملا با امنیت کشور گره خورده اند. پس مذاکره حول آنها اصلا به صلاح کشور نیست. رهبری-به تصریح و تلویح- نیز فرموده اند که اجازه مذاکره حول مسائل دیگر را نمی دهند. پس از نظر حقیر منطقی نیست فردی را انتخاب کنیم که اولا برنامه ای جز برجام ندارد، ثانیا آن برنامه از نظر عقل و منطق شدنی نیست و اگر هم شدنی باشد نباید اجازه بدهیم که بشود، ثالثا سران نظام هم موافق با آن مسیر نیستند. پس انتخاب روحانی یعنی یک چالش داخلی تمام عیار میان رئیس جمهور و رهبر؛ که از قضا حق کاملا با رهبر است ولی یک عدد رئیس جمهور مغرور کشور را (و نه نظام جمهوری اسلامی را) تا لبه پرتگاه خواهد برد. هم من می دانم و هم شما می دانید که امروز نابودی جمهوری اسلامی به معنای نابودی ایران است؛ چه آنکه گرگها بیرون درب خانه امن ما منتظر نشسته اند؛ داعش و... من برای امنیتم به روحانی رای نمی دهم.
1-فردا یا روحانی برنده میشود و یا رئیسی؛ اینکه کدامشان پیروز میشوند یک امر است، و اینکه من و شما از فردای انتخابات چه رفتاری میکنیم امری دیگر؛ در پستهای همین وبلاگ و در مباحثی که در گروه های مختلف با طرفداران دولت داشته ام، به صورت مستند استدلال کرده ام که از نیمه دوم امسال یا در بهترین حالت از نیمه اول سال 97 بر سر اقتصاد ما چه بلایی خواهد آمد. و البته طبق برجام استدلال کرده ام که چه تحریمهای سختی در انتظار ما خواهد بود؛ هیچکس پاسخی به من نداد.
کمی شرافت داشته باشیم و اگر فردا، آقای رئیسی انتخاب شد، پس از نزول بلایای تحریمی و پس از افزایش سرسام آور تورم، تقصیر را به گردن دولت رئیسی نیندازیم. اگر طرفدار روحانی هستیم از رئیس جمهور محبوب خود پیروی کرده و این بلایا را متوجه دولت قبل (یعنی دولت یازدهم) بدانیم.
شرافت چیز خوبی است. شرافت داشته باشیم.
اول خودم و سپس شما را به داشتن شرافت توصیه میکنم.
یادمان باشد که یک بی سواد بی شناسنامه همه این تحریمها و افزایش نرخ تورمها را به ما گوشزد کرده بود.
2-فردا انتخابات تمام میشود. هر کسی که رئیس جمهور بشود، کمی به فساد دچار خواهد شد. همه آنها اگر خودشان نخورند، اراذلی در اطراف خود خواهند داشت. خوب نیست من و شما برای این افراد با همدیگر دشمنی کنیم. آنها چپاول کنند و من و شما بر سر هم فریاد بکشیم و بی اخلاقی کنیم. در واقع همین دعوای من و شماست که فضا را برای فساد آنها فراهم می کند.
باشد که رستگار شویم...
یه روزی هم کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری میشم و حین تبلیغات یه دل سیر مسافرت میرم
فکر میکنن وقتی رای میارن، یعنی مردم عاشق چشم و ابروشون هستند. اما هیهات، مردم را با هیچکس عقد اخوت نیست و نخواهد بود. گاهی به این روی آورده و گاهی به آن؛ رای مردم ابدی نیست، اعتباریه. امروز به شما اعتماد میکنند، فردا به دیگری. اما نه از توسعه سیاسی کمی برخوردار هستند و نه اهل کوفه. علاقمند کارآمدی هستند و بس. شما لیاقت این رای رو نداری برادر من. شمایی که فکر میکنی با حاشیه سازی بیخود برای ملک و مملکت میتونی همیشه راس قدرت باشی، شمایی که فکر میکنی اگر به جای آستین های بالا زده و برنامه حساب شده برای پیشرفت کشور، بیای هی حرف های گنده گنده بزنی که نصفش رو خودتم نمیفهمی چی گفتی همیشه اون بالا نشستی، بله این شمایی که از توسعه کم سیاسی برخوردار هستی، این شما هستی که اهل کوفه ای، این شمایی که بی بصیرتی!
امکانش هست که مردم بد انتخاب کنند، ولی امکانش نیست که همیشه فریب شعار و حاشیه رو بخورند. بالاخره خسته میشن. عاشق قدرتی؟ پس عین مرد کار کن، آستین رو بالا بزن، علم رو فرابگیر، عین چی کار کن، مردم بدون آنکه عاشق چشم و ابروت بشن قطعا بهت رای میدن.
آهای اصلاح طلبایی که تو تهران کل لیست رو بردید، آقای اصولگراهایی که تو کشور کمی رای بیشتری گرفتید، فکر نکنید من ازتون خوشم میادا! من آینده خودمو دوست دارم، پس عین آدم کار کنید. کار و کار و کار. بخواهید شعار بدید و حاشیه درست کنید، رایم رو ازتون پس میگیرم
کمی هم خرد داشته باشید لطفا....
تابستان سال پیش بود که همراه جماعتی از دوستان رفتیم دیدن خار چشم ضد انقلاب، آیت‌الله جنتی. به کوری چشم دشمن، بیفزاید خداوند بر عمر ایشان، آنقدر طولانی که آرزوی رد شدن از فیلتر شورای نگهبان را به گور ببرند فتنه‌گران متوهم. به یک عبارت، در جمهوری اسلامی، هیچ مسؤولی اندازه ایشان فحش و ناسزا از دشمن و ایادی‌اش نشنیده و ناظر بر آن جمله معروف حضرت امام، دقیقا همین است ملاک درستی راه آیت‌الله. شک و شبهه در صحت راه جنتی دلاور، آن روز محلی از اعراب می‌داشت که BBC و VOA و همین زنجیری‌های زنجیره‌ای مدح ایشان را می‌گفتند. برعکس ایشان، جناب عالیجناب است که سالیانی است دراز، هیچ فحش و ناسزایی از دشمن نشنیده! واقعا کی بود آخرین‌بار که دشمن انقلاب و ضد انقلاب، متلکی بار عالیجناب کرده باشند؟! اگر خمینی می‌گفت: «هر وقت دشمن از شما تعریف کرد در درستی راهتان شک کنید» حقا که باید گفت: «زنده باد آیت‌الله جنتی» و البته چیز دیگری عکس این و خطاب به دشمن‌دوستان هم باید گفت که خودتان زحمتش را بکشید! القصه! در آن روز گرم تابستانی، آیت‌الله را پیرمردی رئوف، مهربان و دوست‌داشتنی دیدم که هیچ در تکلف صندلی و میز نبود. پیرمرد را «چشم انقلاب» دیدم. امین و بصیر و آرام. اما در عین حال دشمن‌شکن و باز در عین حال امین و بصیر و آرام! آیت‌الله هرگز آنی نبود که دشمن تصویر کرده بود! موج می‌زد فروتنی و تواضع در رفتار و گفتار ایشان. جلسه که تمام شد، به دوستان گفتم: «انگار نه انگار ایشان خار چشم ضد انقلاب است، انگار نه انگار ایشان دبیر شورای نگهبان است که ملاکی جز مر قانون نمی‌شناسد». حتی خوب یادم هست یکی از بچه‌ها گفت: «چهره جمالی آیت‌الله غلبه محسوس دارد بر چهره جلالی‌ا‌ش». واقعا هم همین بود. فی‌الحال باورم هست اگر با خود این پیرمرد دوست‌داشتنی باشد، ذاتا هیچ علاقه‌ای به ردصلاحیت هیچ نامزدی ندارد، همچنان که هیچ معلمی فی حد ذاته دوست ندارد پای ورقه امتحان شاگرد خود بزند صفر! از قضا، معلم دوست دارد به همه دانش‌آموزان 20 بدهد و بعد، پز بدهد به این همه 20 لیکن معلمی مثل آیت‌الله جنتی وقتی می‌بیند شاگرد تنبل متوهم دروغگو در برگه امتحان خود، خودش ایضا خاندانش را از 40 میلیون رأی بزرگ‌تر نوشته و در مصاف 24 و 13 علامت کوچک‌تر و بزرگ‌تر را جابه‌جا زده، واقعا چه کار کند؟! لذا اگر در کارنامه بعضی‌ها «استناد رد صلاحیت» هست، حضرات نباید مدعی شوند که شورای نگهبان بر نام ما تیغ رد صلاحیت زده، بلکه باید حداقلی از وجدان را داشته باشند و ضمن تبعیت از قانون، اعتراف کنند «از ماست که بر ماست»! اگر دست بعضی‌ها بخصوص در مواجهه با منتقد خیرخواه «داس» است لیکن دست آیت‌الله جنتی هرگز «تیغ» نبوده و نیست. تیغ دست دروغ بزرگ تقلب است! و این رفتار و گفتار جماعت متوهم است که در بررسی صلاحیت‌ها، کارکرد تیغ را پیدا کرده! هیچ معلمی دوست ندارد به هیچ شاگردی نمره مردودی بدهد الا آنکه شاگرد با ارائه بدترین جواب‌ها به آسان‌ترین سوالات، سوالاتی از قبیل «24 بزرگ‌تر است یا 13» خودش به خودش نمره مردودی بدهد! عجیب وقیح و واقعا عرض میکنم بی‌شرم و حیا هستند این جراید زنجیره‌ای! تیغ بر چهره یک انتخابات باشکوه 40 میلیونی کشیدند و حالا همان تیغ، کار دست کارنامه همپالکی‌های‌شان داده، آن وقت در اوج وقاحت، بد و بیراهش را به آیت‌الله جنتی می‌گویند! پیرمرد مهربانی که هنگام خداحافظی، نهج‌البلاغه‌ای به هر کدام از ما داد و جداگانه، برای نهج‌البلاغه هر یک از دوستان، مختصری نوشت. آری! اگر جز این نیست که آیت‌الله جنتی دقیقا به خاطر دفاع‌شان از انقلاب خمینی دارند متحمل بدترین بد و بیراه ممکن از دشمن و ضد انقلاب میشوند، ننگ بر معرفت قلم، اگر این خار چشم ضد انقلاب را تنها رها کند. خمینی گفت: «اگر ولایت‌فقیه نباشد دیکتاتوری میشود» اما این هم هست که طبق قانون، مهمترین بازوی ولی فقیه برای جلوگیری از دیکتاتوری، شورای نگهبان است. آن حرف که در سطور ابتدایی یادداشت
درز گرفتم، گمانم بلااشکال باشد اینجا به نوعی که قابل چاپ باشد بیاورم و بانگ برآورم: «مرگ بر دیکتاتور».
